Maria Àngels Anglada. No sé jugar amb màscares.
Cuentos / junio 10, 2012

Diputación de Barcelona, 2008. 94 páginas. Exilio Cada año la Diputación de Barcelona va publicando y regalando un libro por navidad. Ese año se me escapó, pero una buena amiga me guardó un ejemplar. Nada conocía de Maria Àngels Anglada y me ha gustado lo que he leído. El libro es un poco cajón de sastre, con breves cuentos y poemas. En este aspecto no es tan logrado como el anterior de Pere Calders. Pero el contenido me anima a buscar obras de la autora con cara y ojos y ver que tal. Se puede encontrar en muchos puestos del mercado de San Antonio por poco dinero, pero aconsejo no prestarle demasiada atención y pasar directamente a otros de la autora. Calificación: Está bien, y era gratis. Un día, un libro (283/365) Extracto:[-] Una resposta Ja ho sé: els poetes-pares Fan bells poemes quan els neix un fill. També per a mi hauria estat una joia Quan vaig florir d’infants, cisellar versos, Però era una altra la feina: panteixava Per donar-los la vida, aquest llarg somni. No puc dir que em prenien Temps, força, sang: eren coses tan seves Com els plors a la nit. Les filles ara es drecen…